Kwestia wiary
 

Pisanie musicalu „Cud w Fatimie” rozpoczęło się 25 lat temu, we wrześniu 1998 roku. Pierwszą piosenką, którą napisałem, była „Piękna Pani”, która zrodziła się z pierwszej sceny napisanej 13 maja 1917 roku – „Pierwsza wizyta”, a następnie „Jacinta Tells” i „Francisco Prayer”. Zostałem przepełniony głębokim zrozumieniem tego, czego byli świadkami nasi młodzi widzący, a słowa spadły na papier, jakby pochodziły z innego źródła. Gdy wieść się rozprzestrzeniła, rozpoczęły się walki między wierzącymi a niewierzącymi. Niestety, dla Łucji, Maria Rosa, której matka nie wierzyła i traktowała ją surowo, kłóciła się z bratem Manuelem, ojcem Hiacynty i Franciszka, który w swojej arii „To Doubt You” próbował wyjaśnić, czego doświadczył w Cova da Iria. Jednak Olimpia, ich matka, próbowała pocieszyć Marię Rosę, śpiewając „Listen With Your Heart”. Kiedy Łucja jest przesłuchiwana przez burmistrza, próbuje wyjaśnić swoje rozumienie Pięknej Pani w piosence „What We Saw”. A kiedy burmistrz żąda, aby proboszcz powstrzymał to szaleństwo i mówi Łucji, że może to być dzieło szatana, martwi się o swój los, jeśli mówi prawdę. Tak właśnie powstał utwór „May God Have Mercy”. W lipcu 1917 roku dzieciom ukazują się wizje nieba i piekła, jednak małej Hiacyncie ukazują się wizje przyszłych wojen i głodu, a ona śpiewa swoją pieśń żałobną „I Never Knew About War”. Warto zauważyć, że utwór ten jest osadzony w rytmicznym rytmie, niczym karuzela. W oczekiwaniu na swój los, po tym, jak powiedziano im, że zostaną stracone za spowodowanie takich kłopotów i odmowę przyznania się, że to wszystko było kłamstwem, dzieci pocieszają się w więzieniu piosenką „I Won’t Be Alone”. Wierzą w obietnicę Pięknej Pani, że dwójka maluchów wkrótce i jako pierwsza pójdzie do nieba, i dlatego wierzą, że burmistrz pozwoli Łucji żyć. Piosenka burmistrza „Czy to możliwe?” odzwierciedla jego podziw dla odwagi dzieci, które wytrwały w odmowie zaprzeczenia Pięknej Pani i obrażenia Boga tym samym. Wreszcie, „Przez Ciebie On Żyje” to temat Cudu Fatimskiego, ponieważ to jest to, o co jesteśmy proszeni – Nieście światu światło mojego Syna, pokażcie światu miłość mojego Syna jako bracia i siostry zjednoczeni, którzy wiedzą, że Jego przyjście nie zostanie cofnięte. Bo jest tylko jedna ludzkość, tylko jedna rodzina, a my, moje dzieci, jesteśmy rodziną Boga. Błogosławię wam wszystkim, Barbara Oleynick